Uitstapje naar Praag!

Zo, eindelijk even de tijd om een verslagje te schrijven over ons klein weekje Praag tijdens de herfstvakantie.
Eerst met de trein naar Zaventem en dan maar inchecken. We waren vrij vroeg, want we wisten niet of er nog strenge maatregelen zouden zijn of niet. Bleek dat we met ons ticket dat we via internet geboekt hadden, via de computer konden inchecken. We kregen dan ons ticket en moesten gewoon nog onze bagage afgeven. Een stuk sneller dus dan anders. De steward hielp ons door de procedure, en zei ook dat we zelf onze plaatsen konden uitkiezen. Meestal vragen we aan de nooduitgang, zeker voor Wims lange benen, dus vroegen we het ook maar. we kregen een plaats aangeduid, maar toen we in het vliegtuig aankwamen, bleek het helemaal achteraan te zijn, én tevens de kleinste plaats dat je maar kon hebben! Dus even een valse start, maar gelukkig was een stewardess zo vriendelijk om een ander plaatsje voor ons te zoeken.

De vlucht duurde maar een uurtje, en we kregen nog een soort van toast met kaas, drankje en chocolaatje getracteerd. We landden in Praag, wachten op onze koffer en dan konden we vertrekken. We hadden vlucht en hotel van thuis uit geregeld, maar de rest nog niet. Dus we wisten nog niet hoe we in het hotel zouden geraken... Taxi's en busdiensten waren verschrikkelijk duur, maar gelukkig was er een kantoor van het openbaar vervoer. En dan daar maar even gevraagd welke bus en metro we moesten nemen om op onze bestemming te geraken. We hadden uiteraard nog Tjechisch geld nodig, maar gelukkig was er in de luchthaven ook een wisselkantoor. Die was wat te duur naar onze mening, maar er was ook nog een automaat. Euro's insteken en Tjechische kronen terugkrijgen, simpel als wat. Ware het niet dat we ons wisselgeld hoorden vallen, maar er kwam niets uit. Vreemd uiteraard. Dus Wim ging op zoek naar het probleem en probeerde te voelen in de gang waar de munten door moesten vallen. En wat bleek: er viel veel meer geld uit dan we verwacht hadden. Blijkbaar werkt het systeem niet zo goed en wordt het kleingeld voor een deel tegengehouden, maar door te voelen hadden we heel wat munten van onze voorgangers. Een leuke meevaller uiteraard!
En dan met de bus richting startpunt van de metro, en in een groot station wachten op de bus. Nergens was het nummertje te zien, dus enige optie was vragen aan de vele chauffeurs die stonden te wachten. Helaas praatte er bijna niemand Engels, maar uiteindelijk bleek de halte om de hoek te zijn. Wij daar naartoe, ik met de rugzak, Wim de valies achter zich zeulend. Tot mijn grote verbazing was de halte geschrapt omwille van werkzaamheden of zo. De moed zonk me al in de schoenen, het was ook al donker en hoe moesten we ooit in het hotel geraken? Dan maar weer een paar chauffeurs lastig vallen, maar uiteindelijk hadden we toch de goede bus te pakken. Het openbaar vervoer in Praag is echt schitterend: de bus stopt bij elke halte, en er wordt ook duidelijk aangegeven aan welke halte je bent. Zo hadden we geen enkel probleem met op de juiste plaats af te stappen. En toen bleek het nog een heel eind van de halte verwijderd te zijn. Het was dus al donker, en helaas is de straatverlichting in Praag niet wat ze hier is. Absoluut niets van lantaarns! En ook geen voetpad, dus het werd een helse onderneming om de heuvel op te klauteren op zoek naar ons hotel. Gelukkig bleek het dichter dan we gedacht hadden, en konden we genieten van onze kamer. Het hotel is het Hector Hotel, waar je ook verschillende sportvoorzieningen hebt, zoals tennis, squash, bowling, fitness... We hadden een extra bedrag betaald, waardoor we elke dag recht hadden op 4 uur sporten. Maar ja, we waren in feite steeds afgepeigerd van de wandeling, dat het er nauwelijks van gekomen is: ik 2 uur en Wim één uurtje squash...
Na het uitpakken weer naar beneden om wat te eten, en dan uitrusten. 's Anderendaags vroegen we eerst aan de balie of de halte van gisteren de enige was in de buurt. Bleek dat niet het geval te zijn, de bus die wij hadden genomen reed maar één of twee keer per uur. Dus daar zouden we lang kunnen wachten! We moesten gewoon het nabijgelegen park door bergaf, en aan de straat was een halte waar bijna om de 5 minuten een bus stopte. In een mum van tijd stonden we weer in het station, en dan met de metro naar het centrum. En ik was de gids van dienst. Wim had alles geboekt, en ik was dus gids, fotograaf (en dan ook scrapbooker) en moest dus alles beslissen wat we gingen doen, en Wim was ook nog de kassier!

Eerst ging het richting marktplein met de prachtige astronomische klok. Op het volle uur verschijnen daar de 12 apostelen, maar we hadden het schouwspel net gemist. Dus bleven we maar wat in de buurt rondwandelen om alles te zien. Toen het bijna tijd was, kwamen meer en meer mensen rond de klok staan. Ik had me strategisch opgesteld, zodat ik de hele processie kon zien. En ik laat jullie even meegenieten:

Nu, in feite stelde het niet zoveel voor, had het veel spectaculairder verwacht, maar al bij al
toch leuk om zien. En dan gingen we maar weer verder. We baseerden ons een beetje op een wandeling uit de gids die we gekocht hadden, om toch maar zoveel mogelijk te zien van de stad. We bezochten onder andere nog het preekhuis van Jan Hus (die van de Hussieten, maar vraag me niet meer wat het precies was...) maar daar was ook niet veel aan. Gelukkig kon ik aan een goedkoper tarief binnen, waar een lerarenkaart allemaal niet goed voor is. Dat ziet er uiteraard ook uit als een studentenkaart, en omdat we er nog voor kunnen doorgaan, proberen we overal om korting te krijgen. En ik had gezien dat er een blaadje lag dat de studentenkaart geldig was tot 26 jaar, dus ik beweerde zonder schroom dat ik 26 was. En het was gelukt, hoera!
Daarna gingen we op zoek naar een geschikte plaats om te eten, we hebben zeker een half uur
rondgewandeld tot de uiteindelijk op de hoek van waar we gestopt waren binnengingen... Nu ja, we zijn op reis, dus alles lekker relax! En in de namiddag stond de joodse wijk op het programma. Volgens de gids was dat meer dan de moeite waard, dus deden we dat maar. Je kon een ticket kopen om de meeste synagoges met tentoonstelling en zo te bezoeken, maar mijn interesse ging vooral uit naar het joods kerkhof. De ticketten waren vrij duur, en de truc met de studentenkaart hielp hier niet. Die geldjoden toch! (grapje hoor, wil niemand voor het hoofd stoten...) In de eerste synagoge waren de muren beschreven met namen van mensen uit Tsjechië die tijdens de 2de Wereldoorlog het leven gelaten hadden in concentratiekampen. Een heel intieme plaats vond ik dat. In een andere zaal waren allemaal originele kindertekeningen uit de kampen te zien. Over het leven daar, maar ook over het leven voor de kampen. Dat was zeer boeiend om te bekijken en te bestuderen. En daarna wandelden we verder naar het kerkhof. Een beetje spookachtig in de week van Halloween, ik weet het. Maar toch heel boeiend om te zien.

In de joodse wijk was ook een uurwerk dat anders liep had ik gelezen in de gids,
maar dat zijn we in feite uit het oog verloren. Ook de bekende Altneusynagoge hebben we niet bezocht, de thuishaven van Golem, een lemen figuurtje dat leefde. Een beetje zoals Pinocchio, maar boosaardiger. En naar het schijnt liggen de scherven onder de troon, maar dat hebben we niet bezocht. De synagoge leek ons niet zo groot, maar toch vrij duur om er binnen te gaan. Dus zijn we maar naar ons hotel teruggegaan.

's Anderendaags stond de bekende Karelsbrug over de Moldau op het programma. Het was vrij vroeg, en de typische kraampjes waren nog niet aanwezig. Het was een mooie dag, maar wel veel wind, dus bijgevolg wel wat aan de koude kant. We besloten de brug over te steken richting het Hradsjin, da's het grootste paleiscomplex ter wereld, namelijk 7.5 ha groot. Ze is gebouwd op de andere oever van de stad op de heuvel, en vandaar heb je een mooi zicht op de stad. Op de heuvel ernaast heb je het Petrin, met een soort van Eifeltoren, maar dat houden we voor een andere dag.

Het prachtigste van het paleis is ongetwijfeld de Sint-Vituskathedraal, en ik was verkocht
aan de prachtige spuigaten. De uitdrukking "het loopt de spuigaten uit" vind hier (bij alle gotische kerken in feite) zijn oorsprong, want het waren de regenbuizen avant-la-lettre. In plaats van het langs de muur te laten lopen, stonden deze wezens ervoor in het water naar beneden te "spuwen". Prachtig vind ik dat. Ik ben nu in mijn "detail"-periode tijdens het fotograferen, en ik kan er maar geen genoeg van krijgen!!! Wim vond weer dat ik aan het overdrijven was, best dat hij me een kwartier later dan niet bezig heeft gezien!

Want toen was het ongeveer tijd voor de wisseling van de wacht, ook een toeristische rekpleister van het Hradsjin. Wim poseert nogal graag bij een wacht, heb nog zo'n foto's, en vertelde hem dat ik daar een miniboekje van zou maken: hij naast de wacht iedere keer!

We wisten absoluut niet wat we ons moesten voorstellen van die wisseling, maar het was dus een heel ceremonieëel gedoe! Ik stond eerst verschrikkelijk slecht om foto's te maken, omdat iedereen zomaar voorbij begon te steken, maar op een gegeven moment moesten we de toegangsweg vrijmaken, en ik stond weer vanvoor! Hieronder een paar foto's van de aflossing, ik denk dat de foto's wel voor zich spreken. Misschien even ter verduidelijking: de nieuwe wacht was veel dikker aangekleed dat degene die er nog stonden. En dat terwijl er toch wel een bitter koude wind aanwezig was... Gelukkig moesten ze het maar een uurtje volhouden. Van de ceremonie op het binnenplein hebben we nauwelijks wat gezien, omdat we dus aan de voorkant aan het kijken waren.

Na die hele parade was het tijd om de kerk te bezoeken, een prachtige gotische kerk die toch maar in 1929 volledig afgeraakt is. Vooral de diverse stijlen van glasramen zijn fantastisch om te zien.

We zijn van de uiterste top tot in de kelder gegaan: je kon namelijk één van de torens beklimmen en ook de crypte met koningsgraven. En ik hoef je uiteraard niet te zeggen dat we vanop de toren een prachtig zicht hadden op de omgeving, maar er was zoveel wind dat het onmogelijk was om er lang te blijven.
En we eindigden met het Gouden Straatje, pittoresk maar o zo toeristisch. In feite moet je betalen om naar de winkeltjes te gaan kijken, het is al ver gekomen! Ik vond dat het meer iets had van een straatje in de Efteling of zo, maar hier blijkt het dus écht te zijn...

Op donderdag zijn we Vysehrad gaan bezoeken, de vestingen van de stad voor dat er sprake was van Praag. Mooie ruïnes van de stadsmuren, een kerk met Art Nouveau schilderijen en een prachtig kerkhof (daar ga ik weer...) Een rustig stukje Praag, ver weg van de drukke toeristische plaatsen, maar zeker ook een bezoekje waard. Op de foto waar ik opsta, lijk ik wel zwanger, maar ik wil nog even duidelijk benadrukken dat dit NIET het geval is. Ik heb gewoon mijn handtas onder mijn dikke winterjas aan, waardoor het dus véél dikker lijkt dan het in werkelijkheid is!!!

's Namiddags nog even kaarten gekocht voor de opera (wel de goedkoopste, voor het geval we het niet mooi zouden vinden) en al even op prospectie gegaan om te zien welke metro we moesten nemen. En dan gingen we op zoek naar een monument dat we nog niet gezien hadden, namelijk de Kruittoren, ook wel een mooi gedetailleerde toren.

En dan weer naar het hotel om ons klaar te maken om naar de opera "La Traviata" te gaan. Probleem was dat we helemaal niet wisten waarover het ging (en in feite nu nog steeds niet,
zal het een keertje moeten opzoeken), maar het was wel de moeite om eens meegemaakt te hebben. Het was ook een fantastische zaal, beetje kitcherig naar mijn smaak, maar ja. Best dat smaken verschillen natuurlijk. Kijk even mee...

's Anderendaags 's morgens ontwaakten we met een dun laagje sneeuw. We hadden dus verwacht dat het koud zou zijn, maar dat bleek gelukkig niet echt het geval te zijn. Er was weinig wind en het zonnetje scheen, dus was het al bij al vrij aangenaam. Vandaag stond een wandeling op de Petrin-heuvel op het programma. En daarvoor moesten we weer de Moldau over, en we kozen weer voor een andere brug. Er zijn er toch zoveel...

Op de top van de heuvel staat een toren, een kleinere versie van de Eifeltoren van Parijs,
en ook te beklimmen.

En ook maar weer gedaan (helaas weer aan vol tarief...), en opnieuw een prachtig zicht op de stad. Denk dat ik van zoveel verschillende plaatsen een mooi zicht heb op de stad, als ik wil scrapbooken zal ik mogen selecteren, zoveel is zeker. Maar we zaten een beetje in een sneeuwstorm, en dat levert toch wel een beetje een sprookjesachtige foto op vind ik zelf... En dan te weten dat een vijftal minuten later er weer een stralend heldere lucht was!

En daarna eten, en zorgen dat we om 14u aan de astronomische toren in het Klementinum stonden. We waren er 's morgens al geweest om de toren te bezoeken, maar de eerste groep werd maar 's namiddags toegelaten. We waren net op tijd en konden meteen aansluiten bij de rondleiding. In de oude bibliotheek heb ik een paar illegale foto's genomen. Was niet toegestaan, of toch niet met flits (zo heb ik toch verstaan uit het pictogram), dus heb het toch maar gedaan, omdat ik het zo speciaal vond, al die oude boeken.

En dan was het weer klimmen, voor de zoveelste keer een toren op... De enige toren die we niet beklommen hebben is geloof ik die met de grote klok, en dat stomweg omdat we de ingang niet vonden... En uiteraard, ik hoef het in feite niet meer te vermelden, het uitzicht was weer prachtig! En ja, ik weet dat ik iets heb met panoramische foto's, da's ook een feit... Daarmee geef je veel beter weer wat je in het echt gezien hebt vind ik.

En dan nog een beetje zot doen aan het raam, met onderstaand resultaat...

En toen werden we nageaapt door stomme Belgen (jaja, ben er ook wel eentje, maar zo stom gedraag ik me toch niet hoor). Het waren echt kindjes, die vonden dat zij in de bib beter onopvallende foto's gemaakt hadden dan ik, maar ze waren er zich blijkbaar niet van bewust dat we hen wel degelijk konden verstaan. Ze vonden onze raamfoto's ook eerst maar stom, maar zagen dan ik dat het wel eens een mooi resultaat kon opleveren. Hoewel ik het me nog steeds afvraag of ze het verstonden, want met een flits fotograferen levert nooit zo'n zwarte
omkadering op natuurlijk!Na het bezoekje was de soevenirjacht geopend voor in onze reiskast. Van elke plaats die we bezoeken, proberen we wat mee te brengen, bijvoorbeeld een strijdkar uit Rome, obsidiaan uit Mexico, krijger uit Thailand, houten neushoorn uit Tanzania. De hele Karelsbrug weer afgeslenterd, en ditmaal hadden we meer succes: je kon er over de koppen lopen en er waren duidelijk ook veel meer kraampjes. Een gezonde wisselwerking zeker? En ditmaal is het een klein bordje geworden met de Karelsbrug op. Het was een kleine reis, dus ook een klein soevenirtje natuurlijk. We zochten ook nog mooie tekeningen, maar we wisten niet meer waar we het gezien hadden. Uiteindelijk toch nog gevonden, en dat zal een mooi plaatsje krijgen in mijn scrapbook.

En om onze reis af te sluiten zijn we naar het poppentheater geweest. Ik had het al op verschillende plaatsen gezien, maar de dag van de opera was de enige die we nog konden volgen, dus had ik de hoop al opgegeven om er eentje te zien. Tot we weer een ander theater tegenkwamen waar ze het alle dagen opvoerden, dus mooi meegenomen weer. Een ander voordeel was weer mijn "studentenkaart". Een leuk zolderkamertje in feite, maar in België zou zoiets nooit toegelaten zijn omwille van brandveiligheid.

Ditmaal was het de opera Don Giovanni, en weer begrepen we er geen snars van. Ik vond het leuk, Wim helemaal niet. Fotograferen was toegelaten, weliswaar zonder flits. Maar die poppen staan nooit echt stil, dus héél véél foto's genomen om een paar goede over te houden... Ik laat jullie even meegenieten van de poppenkast.



Na de poppenkast nog wat gegeten en gewinkeld. Voordeel in Praag is dat de winkels alle dagen open zijn en dat tot 20u 's avonds. Gezocht met Wim voor kleren, maar alles was te kort helaas. Wel een paar dagen voordien mooie schoenen gevonden, en hij had een keer keus tussen een aantal paar. In België is dat ook al een eeuwigheid geleden. En toen zat onze reis erop...